Chlorki

Badanie chlorków

Co to są chlorki? To aniony (jony naładowane ujemnie) pochodzące od soli kwasu solnego (HCl), które odgrywają istotną rolę w utrzymaniu równowagi wodno-elektrolitowej oraz kwasowo-zasadowej organizmu. Współdziałają z innymi elektrolitami, takimi jak sód i potas, regulując ciśnienie osmotyczne i prawidłową pracę mięśni oraz nerwów. Chlorki przyczyniają się do zapewnienia prawidłowej pracy układu pokarmowego. Jony chlorkowe to podstawowy składnik kwasu solnego wchodzącego w skład soku żołądkowego. Oznaczenie stężenie chlorków zazwyczaj stanowi część badań pełnego panelu elektrolitów w surowicy krwi.

Skontaktuj się z nami

Chlorki we krwi – na czym polega badanie?

Badanie poziomu chlorków we krwi jest jednym z podstawowych badań służących ocenie równowagi elektrolitowej w organizmie. Wykonuje się je zazwyczaj w ramach szerszego panelu, jakim jest badanie elektrolitów, obejmującego również sód, potas oraz wapń. Chlorki w surowicy są oznaczane z próbki krwi pobranej z żyły. Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania, choć zazwyczaj lekarz zaleca, aby było przeprowadzone na czczo.

W jakim celu wykonuje się badanie chlorków?

Badanie chlorków pozwala dokonać oceny gospodarki elektrolitowej organizmu oraz pomaga w diagnozowaniu i monitorowaniu różnych stanów chorobowych. Wykonanie analizy może zostać zlecone w przypadku:

odwodnienia lub podejrzenia zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej;
zaburzeń metabolicznych związanych z nadmierną kwasowością lub zasadowością;
chorób nerek, które mogą wpływać na poziom chlorków;
zaburzeń oddechowych, takich jak przewlekła obturacyjna choroba płuc;
monitorowania stanu pacjentów przyjmujących leki moczopędne.

Chlorki norma – jak odczytać wynik?

Norma chlorków we krwi wynosi zazwyczaj 98-106 mmol/l (milimoli na litr), ale wartości te mogą się nieznacznie różnić w zależności od zastosowanych metod badania.

Podwyższone chlorki we krwi (hiperchloremia) mogą wskazywać na odwodnienie. Zbyt mała ilość płynów w organizmie prowadzi do zagęszczenia elektrolitów, w tym chlorków. Za wysoki poziom anionów w badaniu może wynikać z nadmiernej podaży soli w diecie. Może pojawić się również w wyniku kwasicy metabolicznej. To stan, w którym organizm produkuje zbyt wiele kwasów lub traci za dużo zasad. Również w przypadku zaburzenia funkcji nerek chlorki mogą być zatrzymywane w organizmie.

Niski poziom chlorków we krwi, czyli hipochloremia może być związana z:

przewlekłymi wymiotami lub biegunką, które powodują utratę elektrolitów;
zasadowicą metaboliczną – stan oznaczający zwiększoną zasadowość krwi, np. z powodu nadmiernej utraty kwasów;
przyjmowaniem diuretyków (leków moczopędnych), które mogą powodować wypłukiwanie elektrolitów;
niewydolnością nadnerczy (np. choroba Addisona), co prowadzi do zaburzeń równowagi elektrolitowej.

Badanie chlorków w surowicy jest kluczowym elementem oceny gospodarki elektrolitowej organizmu. Wynik analizy dostarcza informacji o równowadze wodno-elektrolitowej oraz możliwych zaburzeniach metabolicznych, oddechowych, czy nieprawidłowym funkcjonowaniu nerek. Okresowe wykonywanie tego testu diagnostycznego zaleca się osobom z przewlekłą chorobą nerek, wątroby, niewydolnością serca, nadciśnieniem, mukowiscydozą lub niewydolnością kory nadnerczy.