Albuminy w moczu
Badanie obecności albumin w moczu
Badanie obecności albumin w moczu polega na oznaczeniu ilości białka albuminy w próbce moczu. Albuminy są białkami produkowanymi w wątrobie, a ich funkcją jest transportowanie substancji we krwi oraz utrzymanie odpowiedniego ciśnienia osmotycznego. U zdrowej osoby albumina nie powinna przenikać przez błonę filtracyjną nerek w dużych ilościach. Jeśli albuminy pojawiają się w moczu, może to świadczyć o uszkodzeniu nerek, co nazywa się albuminurią.
W jakim celu wykonuje się badanie poziomu albumin?
Badanie albumin w moczu jest istotnym narzędziem w diagnostyce i monitorowaniu chorób nerek, szczególnie u pacjentów z cukrzycą, nadciśnieniem oraz chorobami sercowo-naczyniowymi. Wczesne wykrycie albuminurii pozwala na wdrożenie działań profilaktycznych, które mogą zapobiegać rozwojowi poważnych powikłań. Regularne monitorowanie kluczowych parametrów i modyfikacja stylu życia oraz leczenia są kluczowe w skutecznej ochronie nerek.
Badanie może być wykonanie na podstawie:
- próbki moczu jednorazowej,
- zbiórki dobowej moczu, co pozwala uzyskać dokładniejszy wynik,
- testu albumina/kreatynina, czyli stosunek albuminy do kreatyniny w pojedynczej próbce moczu, który koryguje wpływ zmiennej objętości moczu.
Nie należy wykonywać badania albumin w moczu po intensywnym wysiłku fizycznym oraz w przypadku obecnych infekcji dróg moczowych.
Albumina w moczu – normy
Stosunek albuminy do kreatyniny, czy ACR nie powinien przekraczać 30 mg/g kreatyniny. Niski poziom albuminy w moczu, czyli mikroalbuminuria to stan, w którym poziom ACR osiąga wartość 30-300 mg/g, a makroalbuminuria – powyżej 300 mg/g. Mikroalbuminuria wymaga ścisłej kontroli glikemii i ciśnienia tętniczego. Może wymagać intensyfikacji leczenia cukrzycy oraz wprowadzenia więcej niż jednego leku hipotensyjnego. Istotne jest wykonywanie regularnych badań w celu monitorowania funkcji nerek, tj. pomiar kreatyniny, GFR (współczynnik filtracji kłębuszkowej), a także powtarzanie badania albumin w moczu.
Albuminuria w moczu
Oznaczenie albumin w moczu zleca się najczęściej w celu wczesnego wykrywania uszkodzenia nerek, które może być konsekwencją wielu chorób. Jako przykład warto wskazać cukrzycę typu I i II. U pacjentów zmagających się z tą przypadłością istnieje większe ryzyko rozwoju nefropatii cukrzycowej. Przewlekłe nadciśnienie tętnicze również może prowadzić do uszkodzenia nerek. Podwyższona albumina w moczu może być wskaźnikiem zwiększonego ryzyka zdarzeń sercowych i rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego. Do zaburzenia funkcjonowania nerek mogą prowadzić również niektóre choroby autoimmunologiczne, np. toczeń rumieniowaty układowy. Albuminuria może być objawem wczesnych zmian w czynności nerek, pozwala monitorować postępy choroby tego organu oraz ocenić skuteczność leczenia w przypadku przewlekłych chorób nerek.
Albuminy w moczu występują w śladowych ilościach, ponieważ dzięki barierze filtracyjnej są zatrzymywane w zdrowych nerkach. Postępowanie przy uzyskaniu nieprawidłowych wyników badania uzależnione jest od stopnia albuminurii oraz przyczyny, która ją wywołuje. W przypadku mikroalbuminurii zaleca się zmianę stylu życia, a dokładnie zmniejszenie spożycia soli, tłuszczów nasyconych i zwiększenie aktywności fizycznej. Ważne jest utrzymanie ciśnienia tętniczego na optymalnym poziomie, często przy pomocy leków.